blogtan ayrı günler

haziranın son haftası tekirova tatiliyle başlayan yaz maceramız. böcüklere ankarada hoşçakal diyerek devam etti. bir haftalık antalya tatili tipik bir çocuklu aile tatiliydi güneş kremleri, yanıkları, yemek vızıldanmaları, çocuk peşi koşturmacaları, bozulan bağırsaklar, kusan böcükler, tüm bunlara inat rus çıtırları, biraz daha kilo vermem gerek kompleksleri, aşırı sulandırılmış kolalar, bir önceki günün yemeğinden türetilmiş acaip her şey dahil açık büfeleri........
ankarada böcükleri anneanneye teslim ettikten sonra dondurması düşmüş şaşkın çocuklar gibi döndük istanbula. bir hafta vıc vıc geçince çocuk çombak daha bir acayip geldi onların yokluğu. ilk gün işten çıkınca ne yapacağımı şaşırdım, eve gitmem gerekmiyordu ama o saatte ne yapılır bilmiyordum:) sonrasında bir haftalık mykonos tatiline geldi sıra. önce atina sonra mykonos. vampirler dünyası. partiler 16:00 da başlıyor. ama ne parti dünyanın çivisinin çıktığı yer. ne kadar yakışıklı ve güzel genç kız var toplaşmış. sabah 5 te kapanan clublardan sonra 4 te açılan clublara gidiliyor. tanrı gazabını gönderecekse bir gün ilk adres burası olur herhalde. doğa filan yok, hikaye , bitmeyen bir rüzgar, çivi gibi soğuk bir deniz ve kayalardan ibaret. amaaaaa gece hayatı ve tek gecelik değiiiil bir saatlik ilişkiler dünyası. çıplaklar adası vs. vs. kısaca evli kadınlara göre değilmiş bunu anladık. mykonos dönüşü tekrar uçuş, böcükleri görmeye. koklaş öpüş hasret gider. ama daha dönerken uçakta yeniden özle. işte böyle geçti blogtan ayrı günler.

şimdi çok önemli bir sorunu halletme zamanı. acilen bir bakıcı buluna böcükler yuvaya döne:(
çünki anne kalbi buradan sonra dayanmıyor. bak ağlıycam yine:((

başlık yok

burada olmadığım zamanda neredeydim? iki tatil geçti. böcüklerim yayladalar. özlem her geçen gün büyüyor. bir anne için ne kadar iyi ve mutlu olduklarını bilse de çocuklarından ayrı olmak çok zor. son günlerde hep şunu düşünüyorum, en çok sevdiğinin bile yakınındayken hayatında ki yerini gerçek anlamda göremiyorsun. ta ki özlemek ve eve döndüğünde olmadığını farketmek canını yakana dek. oziyle dargın olduğumda da aynı şeyleri hissediyorum. hani küs olduğunda aynı evin içindeyken bile yokmuş gibidir ya sevdiğin. canın istediğinde koyamazsın ya başını omzuna. o zaman anlarım ben en çok yüreğimde ki yerini.
şimdi akşamları eve geldiğimde o muhteşem dört ışıl ışıl göz karşılamayınca beni, canım acıyor çok. aslında bu gün tatillerimi yazayım istiyordum. ama iyi hissetmiyorum kendimi. böcüklerimin kokusunu özledim. iki gün önce beraberdik evet. yanlarındaydım haftasonu. koynumda uyuttum bebeklerimi. ama özlememe engel olmuyor. tıpkı evde onlar uyuduktan sonra da seslerini özlediğim gibi........