Yine bir sabah yine sorunlar. Her gün bir sürü insanla kavga etmek zorunda kalıyorum. Terbiyemi hiç bozmadan ama:) Eskiden beri ailem benim cadı olduğumu söyler. Bende inanırım onlara. Beni iyi en tanıyan insanlar onlar sonuçta. Hele ozi, ona sorsanız, dünyada benden daha aksi insan yok. Gelgelim bakıyorum şöyle etrafımdakilere. Yahu ben ne terbiyeli ne sakin, ne uzlaşmacı bir insanım. Hadi bakalım çık işin içinden. Kimlik karmaşası yaşar oldum valla sonunda. Ben kimim???

Acayip yoğun günler yaşıyorum iş yerinde. Olsun şikayetim yok. Ne yapalım patron eve dönmek yok dedi. Çalışıcaz.

Yarın annem geliyor. Tam 4 aydır ayrıyız. Hiç bu kadar uzun süre ayrı kalmamıştık. Onları İstanbul'a taşımak istiyorum. Oziyle elimizden gelen baskıyı yapıp ikna edeceğiz. Dua edin ikna olsunlar. Hemen üst katıma yerleştirip annesi ile aynı şehirde yaşayan bir kadın konforu yaşamak hayalindeyim:)

Bu sabah Rişeli biraz sıkıştırdım. Ağladı. Şu anda yaptığım işin bana kattığı ilk şey insan çalıştırmayı öğrenmek oldu. Eskiden yanımda çalışan kadınlar kendilerini bir süre sonra evin ikinci hanımı zannediyorlardı. Ama artık......

Kötüyüm ben kötüyüm kötüyüm kötüyüm herkesi hasta eder bezdiririm bezdiririm :)