ama ne haftasonuydu......

bu kadar aktiviteli bir haftasonu en son üniversitede yaşamışımdır herhalde.
ben cumadan başlıyım. cuma günü sabah 08:12 de servis şoförünün telefonuyla yeniden uyanınca bir saniyelik bir kalp durması yaşadım. sanırım hayat durdu diyorlar ya böyle bişii. o bir saniye içinde aklımdan geçebilen felaket senaryoları beni bile dehşete düşürdü. sabahın köründe benim büyük sıpa bütün servisi birbirine katmış. servis arkadaşlarına beyinsiz deyince ayaklanma çıkmış. şoför neden böyle diyorsun deyince de benim iq um onlardan yüksek demiş . ve olaylar iyicene büyümüş. akşam işten 21:30 da çıktım. oziyle buluşup eve döndük. iki saat kadar böcükle konuştuk. yalnızlığı ve bu yalnızlıkla başa çıkış tarzı beni çok şaşırttı. ama arada bir gözlerinden süzülen o damlalar var ya deldi içimi resmen. yeni sloganımız "pozitif ol". bakalım ne kadar olabilecek.
cumartesi sabahtan başladı aktiviteler. şirketin paintbaal maçı vardı. tabi ki de biz yendik. son sette ozi bayrağı kaptı. sonra tekneye gittik. benim acemi kaptan bir ara rüzgarı tutturamadı epey bi uğraştık fakat ben var ya ben tam bir salak olarak dondum. bir polarla denizin üstünde 4 saat. ancak bu kadar üşünür zaten bundan ötesine donmak deniyor.
nasıl yorulduysam akşam 10 olmadan uyumuşum.

pazar günü kazıdım kendimi yataktan. tüm kaslarım tutulmuş. hiç spor yapmayan bir insan bir günde bu kadar sportif faaliyette bulunursa böyle olur işte. tutabilen bir kasım yok yani şimdi.
ozi büyük ben küçük böcüğü aldım. küçük böcükle alışverişe gittim.. en son kredi kartımın kalan son limitini de doldurduğumu farkedince "dur" dedim kendime. önce pizza yedik böcüğümle sonra kuaföre gittik manikürüm dip boyam yapıldı hafif bir kesim insana benzedim yeniden. sonra kardeşime uğradım. evlerimizin arası 1 km bile yok ama yaklaşık 45 gün sonra ilk kez görüşmüş olduk. eve döndüğümüzde bizim hızlı denizciler dönmüştü. balık pişirmişler, kandırmaya çalıştılar biz tuttuk diye ama yemedim tabii:))
şu anda sabahın körü ve ben artık işe gitmek için hazırlanmalıyım. .....

dönüşüm muhteşeeeemmmm olacaaaaak:p

günlerdir diyorum ki bu hayatımda bi gariplik var. nedir nedir....? amanın blog yazmıyorum. ne demiş bir blogcu blog yazmayanın canı çeker:))) dememiş deme işte bunu da bir blogcu olan ezero dedi. hahahaha ay saçmalamayı bile özlemişim.
yazmadığım bunca günde neler oldu ile başlayayım. menekşe işi bıraktı. sonra annem saolsun telefonla menekşeye bize haber verme gereği duymadan zam yapıp tekrar işe aldı. babam iki günde bir arayıp gerekli direktifleri vermeye devam ediyor. bende menekşeyi siz çalıştırıyorsun maaşını kendiniz ödeyin diyorum:p
büyük böcük son günlerde pek bi olumlu pek bi sakin. aman tahtaya vur okuyan kişi. çok çektik nazar değmesin.
küçük böcük zıvanadan çıkmış halde. artık hiç söz dinlemiyor. kulaklarında bir sorun olduğundan şüphe edecek raddeye geldim.
ozi, dağlara taşlara, pek bi iyi, pek yardımsever. gerçi bu gün biraz asık suratlı ama o kadar kusur kadı kızında da olur diyip, görmezlikten gelmekte fayda var.
işiiiim. oh be artık yine işsizim başlığından kurtuldum. çok yoruluyorum ama hiç şikayet etmiyorum. yokluğu daha beter yakinen biliyorum.
daha uzun yazmak isterdim ancak geç oldu. ve benim uyumadan önce en az iki doz, pardon iki bölüm LOST izlemem gerek. ozi bu DVD leri getirdiği günden beri hastalık oldu. seriyi bitirmeden içim rahat etmiyecek.
aaaa duyuyorum bak kısa yazmış. hani özlemişti yazmayı diyenler var. cık cık cık tamam kardeşim yazıcaz her gün:p hahaha duy ama inanma:)

YAZ EZERO YAZ. EZERO BLOG YAZ.